Şuşa qalasının yaradıcısı olan Pənahəli xanın ağlına gəlməzdi ki, təxminən, 100 il sonra onun böyüdüyü şəhər əsl mədəniyyət mərkəzinə, yaradıcı insanlardan ibarət bir neçə nəslin məktəbinə çevriləcək.

Hər il sentyabrın 18-i Azərbaycanda Musiqi günü kimi təntənə ilə qeyd edilir.

Azərbaycan Prezidenti  İlham Əliyev Kürdəmir rayonuna səfər edib.

(Xəstəliklər və onların müalicəsinin müxtəsər şərhi)

Romi Şnayderin ölümü haqqında Alen Delon belə deyirdi: “O, xoşbəxt adamdır – qocalmadan dünyadan köçdü”. Dünya şöhrətli bu iki aktyor cəmi 6 il bir yerdə yaşadılar. Deyilənə görə, Rominin ölümündən sonra Alen Delon onun çəkildiyi filmlərə baxa bilmir. Bu aktrisada hər şey var idi - gözəllik, istedad, tale. Onun yaradıcılığı təkrarolunmaz və parlaq idi.

İndiyə qədər cəmi beş rus yazıçısı ədəbiyyat üzrə Nobel mükafatına layiq görülüb. Onlardan yalnız birini Sovet hökuməti qəbul etdi. Sonuncu Nobel mükafatçısı isə “əfv edildi” və Vətəninə dəvət olundu.

“Biri var idi, biri yox idi, kiçik bir çobanyastığı çiçəyi vardı. Günəşin zərrələri onun ləçəklərini oxşayırdı. Çiçək günbəgün deyil, saatbasaat böyüyürdü. Günlərin birində bizim çobanyastığı ləçəklərini tamam açdı, indi o, Günəşin özünə bənzəyirdi… Çobanyastığını heç kəs görmür, heç kəs ona əhəmiyyət vermirdi, çünki o çox kiçik, adi bir çiçək idi. Amma bu, Çobanyastığını narahat etmirdi. O , həyatından çox razıydı. Xeyli yüksəkdə torağay oxuyurdu, çiçək isə bu nəğməni dinləyir, məst olurdu. Ona elə gəlirdi ki, torağay onun ürəyindəkiləri oxuyur. O, torağayın ağacdan-ağaca qonaraq nəğmə oxuya bilməsinə zərrə qədər də paxıllıq eləmirdi. “Nə olsun ki, mən uça bilmirəm, nəğmə oxumaq da mənlik deyil. Amma hər şeyi eşidir və görürəm. Günəş mənim qayğıma qalır, külək isə ləçəklərimi oxşayır. Mən xoşbəxtəm!”

Bu gün­lər­də ta­nın­mış ya­zı­çı və tər­cü­mə­çi Əli­ba­la Ha­cı­za­də­nin ana­dan ol­ma­sı­nın 80 il­li­yi ta­mam olur. Ədi­bin Azər­bay­can ədə­biy­ya­tı­na gə­tir­di­yi ye­ni möv­zu­lar­dan bi­ri el­mi mü­hi­tin təs­vi­ri­dir. O, “Təy­ya­rə köl­gə­si”, “Və­fa­lım mə­nim” ro­man­la­rı ilə elm adam­la­rı­nın hə­ya­tı­nın giz­li qat­la­rı­nı ge­niş oxu­cu küt­lə­si­nə çat­dı­rıb.
Onun Əfq­an­ıs­tan tri­lo­gi­ya­sı isə hə­min öl­kə­də baş ve­rən mü­rə­kəb ic­ti­mai pro­ses­lə­rə özü­nə­məx­sus bir ba­xı­şı əks et­di­rir­di.
Əli­ba­la Ha­cı­za­də, həm­çi­nin bir sı­ra or­ta əsr mən­bə­lə­ri­nin mətn­lə­ri­ni ori­ji­nal­dan di­li­mi­zə tər­cü­mə edib.
Ya­zı­çı­nın nəsr ya­ra­dı­cı­lı­ğı ilə ya­na­şı tər­cü­mə­lə­ri də bü­töv bir nəs­lin yad­da­şın­da yer alıb. Ə.Ha­cı­za­də­nin xa­ti­rə­si­ni eh­ti­ram­la yad edə­rək, di­li­mi­zə çe­vir­di­yi bir he­ka­yə­ni oxu­cu­la­rı­mı­za təq­dim edi­rik.