Ayrılığı hiss edən daraqlar
haradansa xatırlayıram,
sevməyi öncə barmaqlar hiss edir
ayrılıqları isə
aylarla saça toxunmayan
daraqlar hiss edir.
haradansa xatırlayıram
daş-kəsək içindən çıxaraq
günəşə “azadam” deyən çiçəyə tikan,
onu kökündən qoparıb
bir kənara tullayana
insan deyirlər.
haradansa xatırlayıram
azadlığı, tikanı, daraqları
sevməyən sevgilini.
Yalnızlıq və ateizm
Tanrını
bizi unutduğu nöqtəyə qədər sevirik
qadını
bizi ovutduğu yerə qədər sevirik
elə buradan başlayır
yalnızlıq və ateizm…
Muza
Sənin də, qanadların qırıldı, Muza
Düşdün ucalıqdan
uşaqlıqda seyr etdiyimiz
ölən ulduzlar kimi
Hər ulduz sürüşəndə,
bir nəfər ölürdü
hər qanad qırılanda
bir mən.
Sənin də, qanadların qırıldı, Muza
Hər sabah öpdüyü uşağının yanağına
Zəlzələdə daş düşən analar kimi.
Hər yaşda bir uşaq öldü,
hər daşda bir uşaq.
Hər axan yaşda
Bir mən.
Sənin də, qanadların qırıldı, Muza.
Bütün bahar çiçəklərinin sürgünü kimi
Sevdiyin qızıl lalələrin
Günəşi görən anda öldüyü kimi.
Hər bahar açanda bir tikan öləcək.
Hər lalə açanda
Bir mən.
Sənin də, qanadların qırıldı, Muza.
Sən də insan oldun sonunda.
Qaranlıqdan qorxub, qaranlığa qaçanlar kimi.
Ovuclarımdan işıq səpəcəyəm dünyaya
günəşə uçanlar kimi.
Daha heç bir İkar əriməyəcək.
Nə də ki mən
Mən bir qarışqayam
Mən bir qarışqayam
Bir əsgərin snayperinin içində
İndi anladım,
tunelin sonundakı işıq
əsgər gözü imiş.
Mən bir qarışqayam
Bayraq meydanında
İndi anladım, əlçatmaz bildiyim
Sıradan bir dirəkmiş.
Mən bir qarışqayam
Sosializmin qurulduğu yuvalarda
Günəşi görməsək də,
sevgimiz var.
Bizim də öz Nazim Hikmətimiz var.
Mən bir qarışqayam
Sənin ayağının altında ölə bilərəm,
insan.
Bu heç də qorxulu deyil
Qorxulu olan insanın
insan ayağı altında ölməsidir.
Mən bir qarışqayam
Gözlərini qarış-qarış axtarıram
Bir əsgər ayağı toxundu,
üstündə mina olan yuvamıza
O gündən iki ayaqsız, barış,
barış axtarıram.
Sevgi daşımaqdır
Bir gün ən azad
ən müqəddəs qadınlar da daş olur
kilsə qarşısında ucalan
Məryəm ana gözlərində
dörd mövsüm halımıza
ağlayacaq qədər
yaş olur
çadrasını atdığı yerdə
daşa dönən qadınlar olur
daş qadınlar uğrunda da
bitməz savaş olur.
Qadın daşlığı kədərin ən bərk halıdır
Ən bərk daşlar da sevgidən ovulur
Qadın daşdırsa,
sevgi onu daşımaqdır
Gerçəklik ən çirkin halında belə onu
yaşamaqdır
Ən titrək anlarında,
ən dərin boşluqlarda
Ümidli gözlərlə onu qarşılamaqdır.
Başından çadrasını
açan daş qadının
Göz yaşını silmək üçün
Məryəm anaya uzadarkən
Anlayırsan qadın kədərinin
doğmalığını.
Anlayırsan ən sərt halında belə
Qadınların gizlicə ağlamağını.
Bir gecəlik
Bir gecəlik oyaq qal
Qaranlıqdan çox qorxuram
Sığınım əllərinin istisinə
Bir gecəlik dayaq qal
Bir gecəlik, sən ağlama
Sadəcə oyaq qal
Yanan da mən olum,
külü çıxan da
Sən bir gecəlik soyuq qal.
Bir gecəlik sevmə məni
Eləcə, kənardan bax
Bu gecə sevgini mən daşıyacam
Sən, özünə kənardan bax.
Bir gecəlik, unut məni
Sonra bax, özündən nə qalacaq?
Bir gecəlik, sev məni.
Sonra bax, ömründə nə qalacaq.
Meqapolis obrazları
Qapılar açılınca
divarlar çıxır qarşıma
Meqapolis yalnızlığı içində
Pəncərədən dərvişlər boylanır
Daha hücrələr yalnızlığı bölüşə bilmir
Şəhər minlərlə yalnızlarla doludur.
Saxta üzlər gülümsəyir bir-birinə
Sevgilər imitasiya olunur
Dostluqlar teatr səhnəsindən boylanır
Gecələr pərdə qapandığında
24 saatlıq maskalar enir
Obrazlar dağılır.
Hər səhər paltarlar ilə birgə
Obrazlar ütülənir
Obrazlar seçilir
Bu gün vəfalı sevgili obrazındayam
İstədiyin qədər səni sevdiyimi deyəcəm
Əllərini tutacam, ürəyimin
titrədiyini söyləyəcəm
Sənin gözlərin parıldayacaq,
mənsə parıltılı baxmağa çalışacam
Gülümsəməni sevdiyimi söyləyəcəm
Bu günün unudulmaz
olduğunu söyləyəcəm
Sən aldanmağı sevəcəksən,
mən yalanlara öyrəşəcəm
Axşam olacaq yenə, obrazları
asılqanına taxacam
Özümə dönəcəyəm
Bu gün sədaqətli dostam
Pulsuz mesajlarımdan göndərəcəm
Darıxdığımı söyləyəcəm
Yaşanılan xatirələrdən danışacağıq
Bir çaynik limonlu çayla
Ən uzun çay qədər xatirə danışacağıq
Metroya birgə minəcəyik,
ayrı stansiyalarda düşəcəyik
Hər kəs öz maskasının gərəyini
ödəyəcək
Bəzən insan olmağı xoşlayırıq
Kənardan baxılanda, hətta
insana oxşayırıq
Vicdanlı oluruq,
bahalı kafelərdə insan haqlarından danışırıq
Savaşlara lənət oxuyub,
savaşla yaşayırıq.
Boğuluram obrazlar içində
Meqapolis yalnızlığında
Qapılar açılınca,
divarlar çıxır qarşıma.
Bir qadın
Hər yer soyuqdan,
soyuq isə onun ürəyində donub.
Qarda paltosuna, ürəkdə kədərinə bürünən
bir qadın yürüyür kölgəsindən
üç addım geridə
Bir əlində əlcək, bir əlində etinasızlıq
Boğazında şərf, başında qərarsızlıq
Gözlərinə yaş, fikirlərinə
daş ağırlığı çöküb
Ən son ona çatdığından
xoşbəxtlliyin beli bükülüb
Bir qadın yürüyür,
bərk-bərk qəhərini düymələyərək
Qar təmizliyindən qaçaraq,
sevinci düyünləyərək.
Göz gör-görə qadın
intiharla əl sıxışır
Çovğun qar altında intihar və qadın
bir-birinə qarışır.
Stəkan
Dodaqların
məndən daha çox
stəkanların idi.
İnsan insanı
Mən isə stəkanları
Qısqana-qısqana
Panteist olurdum.
Sənlə stəkan
Artıq vəhdətdə idi
Səni öpə bilməsəm də
Artıq mənim də öpəcəyim
Sənin dodaqların hopan.
Şüşə sevgililərim vardı.
Divi anlamaq
Çətindir
ürəyin olsun,
amma
səndən kənarda
sevgilidən kənarda
bumbuz şüşənin içində
hansısa padşahın
əzab çəkməyən oğlu
gəlsin sındırsın şüşəni
Çətindir
Div olasan
Bir insanı sevəsən
Yurdundan qaçaq düşüb
Yeddinci qəsrin içində gizlənəsən
Sevdiyini deyəsən,
Sevilmədiyini eşidəsən
Məcbur qalıb
Saçlarından asasan.
Çətindir
Hər gün sevgilin üçün
Bir alma dərəsən
Milyonlarla qızılı olan
Bir padşahın xəsisliyinin
Hikkəsini görəsən.
Çətindir
Padşah oğlunun divi anlaması
Çətindir div kimi
Ürəyin şüşə içində olması.
Çətindir insan içində yaşanması
Div yalnızlığı çöküb üzərimə.
İnsan olacağam bu gün
Bu gecə çox pessimistəm,
toxunma mənə
Götür saçlarının
qırıntısını üzərimdən
Sakitcə yuxulamaq istəyirəm
Uzunmüddətli özünəqapanmaya
ehtiyacım var
Yorğunam, düşüncələrim korşalıb,
Ən sevdiyim baxışlarını izləməyə də
Taqətim yoxdur.
Bu gün baxışların yorur məni
Sevgi deyil, süstlük
duyuram gözlərindən
Kirpiklərin yerin asılqanı kimidir
Azacıq toxunsam qırılacaq kimidir
Baxma daha üzümə, gözləmə
Bu gün söyləməyəcəm səni sevdiyimi
Bu gün ancaq özümə qapanacam
Bu gün sevgimi yarı böləcəyəm
Bu gün insan kimi olacam,
Tanrı olmayacam
Ədaləti sonunadək müdafiə edəcəm
Yorğun olmaq hüququmdan
istifadə edəcəm
Susmaq azadlığımdan istifadə edəcəm
Bəsdir, yığışdır saç qırıntılarını
Bu gün səni sevməyəcəyəm.
Qolqofadan Kərbəlaya
Orada dağın başında
Göz yaşından qərənfillər bitir
Qolqofaya yağan yağışdan
Çarmıx dibində səfillər bitir.
Orada səhranın ortasında
İstidən qan buxarlanır
Kərbəlanın susuz yollarında
Günəş yerdə yuvarlanır.
Orada, gələcəyin oralarında
Yenə qərənfil məzar çiçəyi olacaq
Yenə Qolqofaya yağış yağacaq
Kərbəlaya qan doğacaq.
Dilqəm ƏHMƏD
