Zahid Sarıtorpaq - şair, yazıçı, tərcüməçi.
1957-ci il mayın 11-də Şamaxı şəhərində doğulub.
1981-87-ci illərdə Moskvanın M.Qorki adına Ədəbiyyat institutunda təhsil alıb. İlk şeiri 11 yaşında Şamaxıda çıxan “Yeni Şirvan” qəzetində çap olunub. “Üfürülmüş çırağın ruhu”, “Tək işığın haləsi” şeirlər və “Dərdin sarı çəpkəni” nəsr kitablarının, “Əlifba bayramında qətl”, “Dərdin sarı çəpkəni”, “Kül”, “Qarğa marşrutu”, “Quşların intiharına ağlamayın” romanlarının müəllifidir. İngilis klassiki Con Miltonun “İtirilmiş cənnət” və “Qaytarılmış cənnət” epopeyaları, Fransua Moriakın seçilmiş əsərləri (“Keçmiş zamanların yeniyetməsi”, “Sevgi səhrası” romanları), Artur Rembonun seçilmiş əsərləri (şeirləri), Yuri Trifonovun seçilmiş əsərləri (“Qoca” romanı və hekayələri), Aleksandr Soljenitsının üç cildlik “QULAQ Arxipelaqı” əsəri, Mixail Prişvinin, Sergey Mixalkovun, Aqnya Bartonun yeniyetmələr üçün seçilmiş əsərləri, Höte, V.Skott, C.Coys, M.Prust, E.İonesko, C.Steynbek, B.Pasternak kimi dünya yazıçı və şairləninin əsərlərini nümunələr Azərbaycan dilinə çevirib.
1989-cu ildən Yazıçılar Birliyinin üzvüdür. 1989-94-cü illərdə Azərbaycan Yazıçılar Birliyi İdarə Heyətinin üzvü, 2009-cu ildə Prezident Təqaüdçüsü olub. 2014-cü ildən Azərbaycan Tərcümə Mərkəzinin “Xəzər” dünya ədəbiyyatı dərgisinin redaktoru, 2018-ci ildən Mərkəzin Elm və təhsil şöbəsində dil mütəxəssisi vəzifəsində çalışır.
Şeirlərindən seçmələr:
***
...sudan da pak-pakizə
könüldən də qarışıq
bir ruh kimi cilovsuz
fikir qədər dolaşıq
bir cüt göz tək sevgili
bir cüt əl kimi titrək
qərib tabutu təkin
çiyinlər üstə yüyrək
rəsmimizi cızarlar
günlərin bir günündə
bax bu dünya uzunda
bax bu dünya enində
bir xaça bənzədərlər
qərib taleyimizi
bir sevgi qalar, bir biz
bir də Tanrının izi
nəfəs tək üfrülüncə
hər şey pozulub gedər
sonrasa.. yox... demirəm...
yum gözünü... bu qədər...
***
deməzsənmi gördüm səni
O-na pənah aparırdın
sevgiylə doluydu yükün
həm də günah aparırdın
çiynində bir üzgün mələk
varmı? yoxmu? - hardan bilək
...dodağından öpən külək
isti bir ah aparırdı...
aramızda Söz dururdu
o Söz bizi susdururdu
...məni şeytan azdırırdı
səni Allah aparırdı...
***
düşər-düşməzi olar, külək,
öpmə o qızın saçlarından bu cürə
yoxsa, gedib dənizdə intihar edəcəksən
havalandığına görə
gecənin gözünü dimdikləyir dan ulduzu
dərdin gözünü dimdikləyir ümidlər
düşər-düşməzi olar, könül,
vermə ünvanımı bəlkələrə
qəlyanının külünü çırpır başımıza
zaman dediyimiz insafsız
alnımızın yazısını
bəsirətsizin biri pıçıldayır üzümüzə:
"qorxmayın, hər şey təzədən başlayacaq..."
belədə ovcunda tərləyir ölümün əli
gözlərin dolmasın deyə baxmırsan üzünə
hələ qoparılmadığına uşaq kimi inandığın
bəlalı başını yelləyirsən:
“eh, düşər-düşməzi olar, könül,
qoy yenə ala qarğalar uçsun dan yerinə sarı,
sənsə sinəmdə öt dil-dil,
boğul içimdə
təzədən doğulmaq üçün
***
Bir anın payız silueti
yarpaqlar qar düşənə qalmadı yenə
“sən nə düşünürsən?..” deyə
qosqoca dünyaya toxunur payız
bilgimiz nə qədərsə, bir o qədər çaşqınıq
olümün şəcərəsini budaq-budaq oxumağa
üryanlara çırpılır könül birəm qar gəldiyində
amma həmişə elə bilirik yaza yarpaqlara
tumurcuqları çiçəyə boylu budaqlara köklüdür o
əslində bildiyimiz heç nədi görünür
hərədə bir cürdü ürəyin ölçü vahidi:
birində sevgi, birində ayrılıq
birində sevinc, birində üzüntüylə ölçülür yaşam
hərdən elə fikirləşirsən
yaşı min illərlə ölçülən bir küp qəbrin
miniatür əksidir daşıdığın ürək —
nə qədər mataha minib
matahdan düşsə də Can Türbəsində
içində ölənlərin
öldürülənlərin məsum kəmikləri sızlasa da
artıq öz işini görmüş və susmuş zamansızlıqda
qiyamda duaların səcdədəkindən daha uzun sürməsi
aşiqə Rəbbin lütfüdü sözsüz
birəm qar gəldiyində ruhun qiyamı
yarpaq tökümündən sonrakı ağaclara
ayaqda durmağın önəmini bildirir
bizdən ayrılan hər anın payız siluetinin
üzü necə var köçürülürsə dəftərimizə
səhifəmizin birini ötürüb o birini varaqlamaz,
O alayarımçıq oxumaz bizi bizdən fərqli
…“sən nə düşünürsən?..” deyə
toxunur bizə qosqoca dünya
yarpaqlar qar düşənə qalmadı yenə