(hekayə)

(hekayə)

“O, yüyürüb qaçmaq (atasına kömək edə bilmək) çağına çatdıqda dedi: “Oğlum! Yuxuda gördüm ki, səni qurban kəsirəm. Gör, nə fikirləşirsən!” O dedi: “Atacan! Sənə nə əmr olunursa, onu da et. İnşallah, mənim səbirlilərdən olduğumu görəcəksən!”

İndiyə qədər cəmi beş rus yazıçısı ədəbiyyat üzrə Nobel mükafatına layiq görülüb. Onlardan yalnız birini Sovet hökuməti qəbul etdi. Sonuncu Nobel mükafatçısı isə “əfv edildi” və Vətəninə dəvət olundu.

“Biri var idi, biri yox idi, kiçik bir çobanyastığı çiçəyi vardı. Günəşin zərrələri onun ləçəklərini oxşayırdı. Çiçək günbəgün deyil, saatbasaat böyüyürdü. Günlərin birində bizim çobanyastığı ləçəklərini tamam açdı, indi o, Günəşin özünə bənzəyirdi… Çobanyastığını heç kəs görmür, heç kəs ona əhəmiyyət vermirdi, çünki o çox kiçik, adi bir çiçək idi. Amma bu, Çobanyastığını narahat etmirdi. O , həyatından çox razıydı. Xeyli yüksəkdə torağay oxuyurdu, çiçək isə bu nəğməni dinləyir, məst olurdu. Ona elə gəlirdi ki, torağay onun ürəyindəkiləri oxuyur. O, torağayın ağacdan-ağaca qonaraq nəğmə oxuya bilməsinə zərrə qədər də paxıllıq eləmirdi. “Nə olsun ki, mən uça bilmirəm, nəğmə oxumaq da mənlik deyil. Amma hər şeyi eşidir və görürəm. Günəş mənim qayğıma qalır, külək isə ləçəklərimi oxşayır. Mən xoşbəxtəm!”

Bu gün­lər­də ta­nın­mış ya­zı­çı və tər­cü­mə­çi Əli­ba­la Ha­cı­za­də­nin ana­dan ol­ma­sı­nın 80 il­li­yi ta­mam olur. Ədi­bin Azər­bay­can ədə­biy­ya­tı­na gə­tir­di­yi ye­ni möv­zu­lar­dan bi­ri el­mi mü­hi­tin təs­vi­ri­dir. O, “Təy­ya­rə köl­gə­si”, “Və­fa­lım mə­nim” ro­man­la­rı ilə elm adam­la­rı­nın hə­ya­tı­nın giz­li qat­la­rı­nı ge­niş oxu­cu küt­lə­si­nə çat­dı­rıb.
Onun Əfq­an­ıs­tan tri­lo­gi­ya­sı isə hə­min öl­kə­də baş ve­rən mü­rə­kəb ic­ti­mai pro­ses­lə­rə özü­nə­məx­sus bir ba­xı­şı əks et­di­rir­di.
Əli­ba­la Ha­cı­za­də, həm­çi­nin bir sı­ra or­ta əsr mən­bə­lə­ri­nin mətn­lə­ri­ni ori­ji­nal­dan di­li­mi­zə tər­cü­mə edib.
Ya­zı­çı­nın nəsr ya­ra­dı­cı­lı­ğı ilə ya­na­şı tər­cü­mə­lə­ri də bü­töv bir nəs­lin yad­da­şın­da yer alıb. Ə.Ha­cı­za­də­nin xa­ti­rə­si­ni eh­ti­ram­la yad edə­rək, di­li­mi­zə çe­vir­di­yi bir he­ka­yə­ni oxu­cu­la­rı­mı­za təq­dim edi­rik.

Zərdüşt ŞƏFİ (1986-2012)